بازگشت بروس‌لی!

چند ماهی هست که این عکس بالا همینطوری آن گوشه گوگل ریدر برای خودش جا خوش کرده. هر بار که گوگل ریدر را باز می‌کنم و وبلاگ می‌خوانم، نیم‌نگاهی هم به این فولدر (پوشه وطنی) می‌اندازم و یاد آن موقع‌ها می‌افتم که با هیجان (بخوانید «جَو») فید سایت‌های مختلف را می‌گرفتم و هر روز می‌خواندمشان و می‌خواستم این وبلاگ، وبلاگ مهمی شود. اما الان فقط نگاهش می‌کنم و با اینکه می‌دانم هیچ‌وقت نمی‌خوانمشان، نمی‌دانم چرا آنها را آنساب نمی‌کنم!

خب اینکه دیگر در این مکان آی‏تی نمی‏خوانید، کاملاً واضح و مبرهن است. شاید از این به بعد خاطرات بنویسم. شاید هم چرند و پرندهایی که به ذهنم می‏رسد. به هرحال سلام وبلاگ فارسی، سلام خوانندگان گرامی اژدهای آبی و زرد و خداحافظ استیو جابز، گوگل و مایکروسافت. راستی عمو بالمر من که نیستم مواظب «بینگ» عزیز باش!

اینکه نوشتم بروس‏لی به خاطر این بود که یکی می‏گفت «اژدهای آبی و زرد» آدم را یاد کونگ فو شائولین و بروس‏لی می‏اندازد! حالا که فکر می‏کنم می‏بینم بیراه هم نمیگفت. راستی «اژدهای آبی و زرد» شما را یاد چه چیز می‏اندازد؟